روش رسيدن از گنج صغير به گنج کبير

هر چند فلاسفه و عرفا  انسان را به« انسان کبير و صغير» تقسيم مي کنند،

که منظور از «انسان کبير» جهان هستي و «انسان صغير» خود انسان است که 

نمودار و کپي از تمام هستي را در خود دارا است.1

اما اگر به نگاه عميق عقلي و نقلي به اين نمودار انسان شناسي بينديشيم 

، خواهيم ديد که انسان کبير خود انسان است و جهان و هر چه در آن هست

به خاطر او خلق شده، جهان اصغر است که سخرلکم هاي قراني شاهدي بر

اين مدعاست و به اين دليل انسان به اشرف موجودات شناخته شده است .

 همان طوري که خاک و زمين در زير پاي ماست ولي هزاران نوع گنج و معدن

گرانبها در درونش وجود دارد که در راس همه آب مايه حيات وجود دارد که با

تلاش مي توان به آن دست يافت . 

در درون ما گنچ ها و دفينه ايي هست که بسيار با ارزش تر و قيمتي تر از

اين گنج هاي مادي است و لذتي در درون آنها نهفته است که قابل مقايسه

با ديدن اين گنج ها نيست و اين سفره هاي زير زميني روحي در ته جان ما

جاي گرفته است که در يک جايي به هم متصل و از کثرت به وحدت مي رسند

و يک حيات روحاني را تشکيل مي دهد .

وجه مشترک کندن هر دو گنج مادي و معنوي تلاش و داشتن نقشه و تدريج است . 

تقشه کندن و به سفره زير زمين جان رسيدن، خلوت گزيدن و مناجات شبانه و انس

با قرآن است . گويا همان طوري که ما الان هر لحظه پا را بر روي خاکي مي گذاريم

که دهها متر پايين تر  پر از گوهاي ناب است در باطن هم شخص انباري از گوهر هاي

ناب هست که هنوز کشف نشده و دست نخورده با خود حمل مي کنيم و چه بسا هرگز

کشف و استخراج نشوند!!!!!!!!!!!

1- ديوان شبستري