«جد» در لغت به معني عظمت و علو است ،به پدر بزرگ هم جد
مي گويند ؛زيرا داراي عظمت و بالايي و بزرگي است . درباره خداوند
هم به همان معناي علو و عظمت بکار مي رود .اما چرا اين بحث در قرآن
مطرح شده است ؟ چون در بين جن ها هم گروهي بي عقل و بي سواد يا
کم سواد بوده و هست که براي خدا شريک ، فرزند و همسر قائل بودند و نسبت
به ذات خداوند افراط و تفريط مي کردند :يَقُولُ سَفيهُنا عَلَي اللَّهِ شَطَطاً 1
شطط" (بر وزن وسط) به معنى خارج شدن از حد اعتدال و دور افتادن است،
لذا به سخنانى كه دور از حق است، شطط گفته مىشود، و نيز به همين دليل
حاشيه نهرهاى بزرگ كه از آب فاصله زيادى دارد و ديوارههايش بلند است" شط"
ناميده مى شود .يعني کسي که فکر کند خداوند داراي شريک يا فرزند و. است
از حق و حقيقت توحيد فاصله ها دارد . لذا خداوند براي پاسخ به اين تفکر غلط
جني ها مي فرمايد: وَ أَنَّهُ تَعالى جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً 2
بنابراين اينکه گفته شده که جدِّ خدا زياد است؛ يعني عظمت و شکوه او زياد است و
منزه از فرزند و .است.هر کسي که اين طرز تفکر نسبت به خداوند داشته باشد ،
سفيه و کم عقل است اعم از جن و انسان باشد.!!!!!!!!
1-سوره جن ؛ آيه4
2- همان ايه 3
درباره این سایت